De altijd lastige tweede plaat bleek voor de Nijmeegse rockband De Staat geen enkel probleem. In maart van dit jaar verscheen 'Machinery' en deze mocht rekenen op positieve recensies. Nadat de band dit jaar al menig poppodium betrad en zelfs op zowel Pinkpop als Lowlands stond, plakken ze er aan het eind van het jaar nog een clubtour aan vast. Breda loopt wel warm voor de staccato rock en zo is de Mezz dan ook al ruim van tevoren uitverkocht.

De Zuiderburen mogen de avond openen. Het Gentse Wallace Vanborn weet het publiek aardig op te warmen met vuige rock-'n-roll die doet denken aan het Nederlandse Death Letters en in mindere mate Queens of the Stone Age. Het ontbreekt Wallace Vanborn niet aan de juiste riffs en drumbeats maar vooral aan goede, verstaanbare vocalen en duidelijke songstructuren. Dit maakt het vrij oppervlakkig maar soms wel erg lekker.

Sterke opening

Zanger Torre Florim opent solo met 'Serial Killer' waarna de rest van de band al snel invalt. Het begin is overtuigend met onder andere een scherpe versie van 'Psycho Disco' en een groovend 'My Blind Baby' van het debuutalbum. Helaas weet De Staat dit niveau niet helemaal vast te houden en slaat halverwege de set de eenvormigheid toe. Er wordt nauwelijks gevarieerd in het tempo en ook blijkt niet elk nummer van hetzelfde hoge niveau als bijvoorbeeld 'Wait For Evolution'. Ook haalt 'Sweatshop' het niet bij de albumversie en gebeurt er in 'Back To The Grind' gewoonweg te weinig om te boeien.

Torre toont zich overigens vanavond wel een charismatisch frontman die het publiek goed weet op te zwepen. Tijdens 'Old MacDonald Don't Have No Farm No More' waant hij zich ook even als commanderende leider. Voor de cover 'Let It Snow' mag toetsenist Rocco de vocalen verzorgen. Het betreft hier wel een ludieke versie van een bedenkelijk niveau, waarin vooral veel 'noise' en zware drums te horen zijn. Nee, dat had niet gehoeven. Kies dan liever voor de single 'I'll Never Marry You' die opvallend genoeg achterwege blijft.

Rooster-Man het hoogtepunt

Gelukkig weten Torre en zijn manschappen op tijd het roer om te gooien. Hoogtepunt van de set is het venijnige 'Rooster-Man' met een heerlijk meeblèr refrein. Als afsluiter wordt gekozen voor het sterke 'Ah I See' met de inmiddels bekende claxon van Rocco. Zo haalt De Staat vanavond in Breda dus gemakkelijk een ruime voldoende maar is er nog genoeg ruimte voor verbetering. Een sterk derde album zou het plaatje helemaal compleet maken.