Een rockopera die handelt over het mysterieuze ongeluk van de walvisvaarder Essex begin 19^e eeuw en de strijd met Poseidon en Moeder Natuur. Een iets andersoortig concert dus dan de voorgaande 14 keren dat de heren hier op de planken stonden.

In een goed gevulde kleine zaal betreden Bent Sæther, Hans Magnus 'Snah' Ryan, Kenneth Kapstadeven en Ståle Storløkken (gehuld in een nogal vreemd aandoende cape) even tegen half negen het podium. Er wordt direct afgetrapt met plaatopener ‘Out of the Woods’, wat volgt is een werkelijk sublieme integrale uitvoering van ‘The Death Defying Unicorn’. De blazers- en strijkerspartijen die op de cd zo nadrukkelijk aanwezig zijn maar live ontbreken, worden beurtelings opgevangen door het schitterende orgelwerk van Ståle en de dan weer de inventieve riffs van Bent of Snah.

Wat opvalt is hoe - ogenschijnlijk zonder moeite - Ståle meekan met de hecht ingespeelde drie-eenheid die Motorpsycho is. Het publiek dat tussen de nummers door amper durft applaudisseren, krijgt werkelijk voortreffelijke uitvoeringen van o.a. ‘The Hollow Lands’ en ‘Through the Veil’ voorgeschoteld. Speciale vermelding verdient de geweldige basriff van Bent in ‘Oh Proteus – A Prayer’, een monsterriff waar menig band op het Roadburnfestival een moord voor zou doen. Als na een kleine twee uur de laatste tonen van albumafsluiter ‘Into the Mystic’ langzaam wegsterven, durft het publiek pas voor de eerste maal luid te applaudisseren.

Na een gezamenlijke buiging verdwijnt het viertal vervolgens richting coulissen om daarna onder luid applaus nog terug te komen voor een toegift. In het toegift worden achtereenvolgens nog machtige uitgesponnen versies van ‘Mountain’ en Taifun’ ten tonele gebracht.

Motorpsycho kwam, zag en overwon vanavond ook voor de 15^e maal in de Effenaar; de integrale uitvoering van ‘The Death Defying Unicorn’ was spannend, onnavolgbaar, ontroerend mooi en uniek tegelijkertijd. En die flyer bij de ingang? Die was terecht! Net zoals de tsunamiwaarschuwing diezelfde middag. Maar dan niet voor de landen rondom de Indische oceaan (waarvoor de waarschuwing gelukkig loos alarm bleek), maar dan ‘slechts’ voor de enorme golven gitaar-, bas- orgel- en drumerupties die Motorpsycho op de kleine zaal van Effenaar losliet. 

Review door Jeroen Voncken