Think Outside Your Box
Hokjes. Veel muziekfanaten, de zelfbenoemde 'kenners', denken in hokjes. Om het makkelijk te houden, hebben we ze "genres" genoemd. Zo vindt menigeen het nodig om te prediken over wat al dan niet metal is en discussiëren velen tot in den treure over "hoe commercieel een band is". Vermoeiend, dat is het. Mijn punt is dit: Het is helemaal niet relevant of iets wel of niet metal is. Ik hoor je denken "Wat is dan wél relevant?". Het antwoord daarop is tweeledig.
Ten eerste moet eenieder voor zichzelf -en ook uitsluitend voor zichzelf- bepalen of hij/zij bepaalde muziek al dan niet mooi vindt. Vind je iets mooi? Prima! Vertel de wereld hoe mooi je het vindt, en de wereld wordt er een stukje mooier door. Daartegenover staat, dat de wereld er niets aan heeft als jij verkondigt dat je bepaalde muziek verafschuwt. Hou dat dan lekker voor je.
Daarnaast is het vrij kortzichtig om muziek te verwerpen omdat het niet metal of te commercieel is. Die twee termen worden te pas en te onpas gebruikt, maar zijn ontzettend kort door de bocht. Eenieder die zich beperkt tot een veilig, vermoeiend hokje en zich portretteert als bijvoorbeeld metalhead, kijkt niet verder dan zijn neus lang is. Als je verder kijkt, zie je namelijk dat het niet uit maakt of iets wel of niet tot een hokje behoort. Het gaat erom of het bij jou past of niet, en niet of het in een hokje past of niet. Iets verachten omdat het niet behoort tot het genre waar jij bij zweert, getuigt van wereldvreemd en simpel gedrag.
Beoordelen doe je niet op de persoon, maar op het gedrag. Waarschijnlijk wil je dit gedrag niet in jezelf herkennen, maar durf je het toch toe te geven: Kijk eens verder dan je veilige genre, verken het geweldige brede aanbod in muziek en think outside your box.
Trots
Nee, we gaan het hier niet over Rita hebben. We gaan het hebben over trots zijn op muziek en trots zijn op onze festivals.
Na tweeëntwintig fantastische jaren, sneuvelde gisteren de 23e editie van het prachtige Friese festival Waldrock. Een festival dat zich tussen de grote namen aan het worstelen was, en jaar-in-jaar-uit met geweldige affiches op de proppen kwam. Het werd allemaal te duur, zo luidde het persbericht. Trots ben ik op de mannen en vrouwen in het hoge noorden, die jaar op jaar een mooi festival hebben neergezet. Hopelijk kunnen ze doorstarten in 2011.
Trots ben ik ook op onze andere festivals. Groot en klein. Ze zetten zich in voor de muziekliefhebber en zorgen ervoor dat wij ieder jaar weer onze honger kunnen stillen. Helaas kan niet iedereen trots zijn. Er ontstaat al snel gemopper, met name door bovengenoemde 'kenners'. Gemopper over hoge prijzen en festivals die omvallen. Als eerste wordt er een zwart schaap gezocht, en wat is er nou makkelijker dan de schuld geven aan de organisatie van een festival? Niets!
Here's a fun fact: We moeten het onszelf aanrekenen dat festivals omvallen en prijzen omhoog gaan. Ik zeg niet voor niets onszelf, in plaats van jullie. Ik ben ook onderdeel van het probleem, maar in het probleem ligt ook de oplossing. Wil je dat onze festivals blijven leven, dan zul je er heen moeten gaan. Simpel. Klagen over het feit dat een festival tien euro meer kost dan het jaar ervoor is zinloos. De kosten gaan ieder jaar omhoog, de inflatie ook, dus de prijzen ook.
Wees trots op je festivals, koop de kaarten en houd de festivals in leven!
reacties