We schrijven 26 november 2010. Rond 11 uur ’s ochtends rollen 55.000 wannabe Lowlanders uit hun bed om zo snel mogelijk in hun computerstoel te kruipen. Twee uur later zijn ze 165 euro armer en een felbegeerd Lowlandskaartje rijker, maar negen maanden later zitten veel van hen toch met een vervelend onderbuikgevoel.
We schrijven 26 november 2010. Rond 11 uur ’s ochtends rollen 55.000 wannabe Lowlanders uit hun bed om zo snel mogelijk in hun computerstoel te kruipen. Twee uur later zijn ze 165 euro armer en een felbegeerd Lowlandskaartje rijker, maar negen maanden later zitten veel van hen toch met een vervelend onderbuikgevoel.
Onderbuikgevoel
Het onderbuikgevoel zorgt ervoor dat veel van deze kaartbezitters kun zwaarbevochten kaartje te koop aanbieden. “Er zijn dit jaar helemaal geen headliners”, is een veelgehoord kritiekpuntje. Geen headliners, geen zin meer. Volkomen terecht, als je je kaartje gekocht hebt met de bedoeling om grote namen te zien spelen in Biddinghuizen. Die bedoeling is echter volkomen misplaatst; van oorsprong is Lowlands namelijk een festival dat bedoeld is om nieuwe artiesten te leren kennen.
Headliners
Over echte hoofdacts (lees: grote namen) beschikt het festival dit jaar inderdaad niet, maar wie verder kijkt dan zijn neus lang is, ziet dat er ook van de oorspronkelijke bedoelingen dit jaar weinig terecht komt; er valt namelijk bar weinig nieuwe muziek te ontdekken op Lowlands. Tussen de welgeteld 148 muzieknamen zit voornamelijk vergane glorie, overmatig gedraaide 3fm-bandjes van eigen bodem, overdatum Britpoppers en slaapverwekkende indierockers; precies wat je van een affiche van Lowlands zou verwachten, kijkend naar de trend van de afgelopen vijf jaar.
Verrekijker
De reden dat de namenlijst niet aangevoerd wordt door enkele ‘grote namen’ is, dat geen van de gewenste namen beschikbaar zou zijn in augustus. Wie met zijn verrekijkertje inzoomt op de affiches van bijvoorbeeld Sziget (Hongarije), Reading&Leeds (UK) of Rock En Seine (FR), prikt natuurlijk meteen door dit slappe excuus heen. Zelfs semi-grote namen als 30 Seconds To Mars, My Chemical Romance, The National en Pulp hadden de functie van dagafsluiter moeiteloos kunnen invullen. Dan laten we échte publiekstrekkers als Muse, Prince en Foo Fighters nog even buiten beschouwing, de Alphatent moet natuurlijk wel overeind blijven.
Lowlands is Lowlands
Wie met datzelfde verrekijkertje probeert om vier weken in de toekomst te kijken, zal zien dat de gemiddelde Lowlander er geen seconde minder festivalplezier van zal hebben. Headliners of geen headliners, Lowlands is Lowlands.
Lowlands heet inderdaad nog steeds Lowlands, maar helaas verliest het al jaren steeds meer van zijn charme. De zelfgecreëerde hype rondom het festival, zorgt ervoor dat de verwachtingen omtrent de line-up onnodig hoog zijn. Daarnaast trekt de hype een ander type publiek aan, iets wat een direct effect heeft op de sfeer tijdens het festivalweekend. Het Lowlandspubliek verandert en de festivalervaring verandert mee. Degenen die dit jaar voor het eerst naar Lowlands gaan, zullen een totaal verschillend festival meemaken dan degenen voor wie vorig jaar de eerste editie was. Ook zullen vroege vogels, die na vijf overgeslagen edities van Lowlands weer van de partij zijn, hun Lowlands niet meer herkennen.
Publiekstrekkers of ruwe parels, herkenning of vervreemding, early-adopters of late aanhakers; Lowlands zal dit jaar ongetwijfeld weer een eigenzinnig feestje worden. Al zal Lowlands nooit meer hetzelfde zijn. Ook niet voor Theo.
reacties