De prijzen voor concert- en festivaltickets zijn vaak het onderwerp van gesprek. Op een feestje en/of het gemiddelde internetforum hoor je vaak hetzelfde; ‘het is wel heel erg duur geworden allemaal’. Dit wordt nog eens extra gevoed door de media die regelmatig melding maken over zwarthandel en woekerprijzen die voor populaire concert- en festivalkaarten worden gevraagd.
De zwarthandel is duidelijk een probleem, maar is het nu ook zo dat artiesten hogere gages zijn gaan vragen, waardoor de zalen en festivalorganisatoren de prijzen ook omhoog moeten gooien. Wat klopt hier nu van en waar lopen we nu werkelijk tegen aan? En welke factoren hebben er nog meer allemaal invloed op de prijs? Ik ben eens in de materie gedoken en vooral tot de conclusie gekomen dat de koper veel zelf in de hand heeft.
Doorverkoop:
Concerten die naar alle waarschijnlijkheid gaan uitverkopen hebben structureel last van handelaren die kaarten op grote schaal opkopen en deze vervolgens via (dubieuze) websites voor erg hoge prijzen doorverkopen. Hierdoor wordt een onnatuurlijke schaarste gecreëerd. Soms gaat het nog verder en biedt men zelfs kaarten aan voor evenementen welke nog niet eens via de officiële kanalen in de voorverkoop zijn gegaan. Het mag duidelijk zijn dat het enige doel het maken van winst is. Heel veel winst. En dat allemaal over de rug van de concertbezoeker en muziekliefhebber. Het wetsvoorstel inzake doorverkoop tickets wat dit jaar is aangenomen heeft zijn uitwerking vooralsnog gemist. Enerzijds is er nauwelijks controle of handhaving van deze wetgeving en anderzijds is deze makkelijk te omzeilen doordat de verkopers en websites makkelijk kunnen uitwijken naar het buitenland. De effectiviteit van deze wet wordt pas over 3 jaar geëvalueerd.
Sommige organisatoren hebben reeds getracht een deel van de verantwoordelijkheid in eigen hand te nemen. Lowlands houdt al een aantal jaren kaarten achter de hand om deze later in de verkoop te doen en zo de zwarthandel in het vaarwater te zitten. Een druppel op een gloeiende plaat, maar wel met het juiste signaal: koop niet bij dubieuze handelaren voor veel te hoge prijzen.
Servicekosten:
Ook de reguliere ticketbureaus zoals Eventim, Livenation en Ticketservice doen een duit in het zakje door per kaartje al snel 5,00 euro of meer aan 'service'kosten te durven vragen. Bestel je 5 kaartjes, dan betaal je dus 25,00 euro 'service'kosten voor een pdf-je in je mailbox die je zelf ook nog eens uit mag printen. Prima dat er een vergoeding tegenover het reguleren en faciliteren van kaartverkoop staat, maar de verhouding lijkt inmiddels zoek. Bovendien steken de verkoopvoorwaarden dusdanig in elkaar dat bij verplaatsingen en/of afgelastingen je geen cent van deze servicekosten terugziet.
Artiesten, inflatie en belasting:
Vroeger was alles beter en goedkoper. Dat is ook zo’n gevleugelde uitspraak. Maar laten we niet vergeten dat alle diensten en producten aan een flinke inflatie onderhevig zijn. Zeker met de komst van de euro zijn we wel eens geneigd om met vroeger te vergelijken, wat natuurlijk niet helemaal fair is.
Buiten de inflatie horen we van veel organisatoren en booking agency’s dat artiesten wel degelijk meer geld zijn gaan vragen voor optredens. De miljoenen vliegen je bij acts als Rammstein, Metallica en Red Hot Chilli Peppers om de oren als we Jan Smeets (Pinkpop) mogen geloven. Dus het lijkt dat de hogere ticket prijs wel te billikken is. Hier staat tegenover dat het wel van de zotte is dat je voor een schraal lauw bekertje bier 2,50 tot 3 euro moet betalen op een gemiddeld festival.
Er is meer aan de hand waardoor de prijzen voor het bezoeken van muziekevenementen alleen maar lijken te stijgen. De laatste nieuwe ontwikkeling is het voornemen van onze nieuwe regering om de belasting op tickets aan te passen naar het hogere belastingtarief van 19% (nu 6%). Clubs en poppodia luiden de noodklok aangezien de kaarten al ruim 35% duurder zijn geworden de afgelopen jaren. Als rede geeft men de hogere gages van artiesten en hogere huisvestingskosten. Met deze belastingmaatregel is de popsector bang voor teruglopende belangstelling en vreest men ontslagen of zelfs sluiting.
Voorzichtige conclusie:
In een individuele samenleving is het moeilijk te bewerkstelligen, maar eigenlijk zou niemand meer via de zwarthandel moeten kopen. Dan maar een keer je favoriete artiest missen. Dit lijkt vooralsnog de enige manier om deze woekerprijzen bij doorverkoop tegen te gaan. De koper heeft in deze dus een eigen verantwoordelijkheid.
Prijzen voor tickets van festivals en concerten van de grotere artiesten zijn duur en soms moeilijk te verkrijgen. Dat is een feit. Maar om aan je portie goede muziek te komen kan de liefhebber er ook voor kiezen om niet achter de meute aan te lopen en eens kiezen voor een verrassende onbekende band in een intiem setting van een kleinere zaal. Ook hier heb je als individu een keuze.
Tot slot nog even een tip om hoge servicekosten te omzeilen: er zijn veel middelgrote en kleinere zalen die de verkoop aan de eigen kassa doen en geen of verlaagde kosten hanteren.
Reno van der Looij - Rockblog.nl - 4 november 2010
Meer info:
Actie tegen doorverkoop: http://www.weetwaarjekoopt.nl
Volkskrant over poppodia (nov 2010): http://tinyurl.com/3ahgp86
Nu.nl over poppodia (nov 2010): http://tinyurl.com/33dxb8f
reacties