Nog geen twintig minuten na het dampende optreden op de ‘Europa Stage’ van het Hongaarse Sziget Festival staan bassist Monsieur Paul en drummer Mario Goossens van Triggerfinger alweer klaar om een vragenvuur van Rockblog te ondergaan. Een gesprek over Sziget, Afrika, filmmuziek en ambities...
Backstage ziet drummer Mario Goossens eruit alsof hij net een marathon heeft gelopen en gezien zijn energieke spel van zojuist, zal hij ongetwijfeld eenzelfde hoeveelheid calorieën hebben verbrand. Monsieur Paul zit er rustig bij terwijl hij een pizza broodje snel wegstopt om beleefd een hand te geven. Het typeert een hardwerkende en sympathieke band die zelf uitermate tevreden is over de net afgelopen show op Sziget.
Mario: ‘Het veld stond helemaal vol tot ver achterin, maar ik denk niet dat er ook maar vijf Hongaren tussen hebben gestaan. Heb je al die Belgische en Nederlandse vlaggen gezien? Heel bijzonder om zo ver van huis te zijn, maar toch zoveel vrienden te hebben. We hebben helaas nagenoeg niets van het Sziget festival kunnen zien aangezien we pas een paar uurtjes voor aanvang hier aankwamen. En straks moeten we meteen weer het vliegtuig in voor de volgende festival show in België (Feest in ‘t Park). Het is jammer, maar goed, we weten waarvoor we het doen’.
Paul: ‘Het is wel een erg drukke tijd sinds de release van ons laatste album 'All this Dancin' Around'. Na de festivals gaat de tour in oktober en november met Within Temptation van start, waarop een aantal headline shows in Nederland en een klein tourtje in Duitsland volgen om af te sluiten in januari met een UK tour met Thin Lizzy. En tussendoor gaan we werken aan filmmuziek voor de film ‘Offline’ . We gaan zorgen voor de soundtrack en we vinden deze kans fantastisch. We doen al veel naast de band (producties andere muziek enz), maar dit is wel heel speciaal. Dan is daarna hopelijk al de drukte voorbij en is het tijd voor een nieuw album.’
De bandleden zijn allemaal afzonderlijk bezig met tal van nevenprojectjes, zoals productieklussen en andere muziek. Hoe vinden jullie toch de tijd voor al deze activiteiten?
Mario: ‘Het is wel allemaal heel druk, spannend en ook wel moeilijk. Het is zelfs een beetje geëscaleerd allemaal, wat we niet verwacht hadden. Naast België en Nederland gaat het lekker in Zwitserland, Duitsland en Frankrijk. We zijn inmiddels al 12 jaar bezig en komen uit een situatie waarbij we hard gewerkt hebben aan de band, maar tegelijk ook gewoon een baan hadden. Sinds de laatste plaat (All this Dancin’ Around) kunnen we ons helemaal focussen op muziek.’
Paul: ‘Stiekem is het juist in Nederland voor ons begonnen met De Wereld Draait Door. We hebben aan die minuut DWDD speeltijd veel te danken gehad. We zijn zelf een beetje geschrokken van de impact. We waren op dat moment op tour door Nederland tijdens de promotie voor ons vorige album ‘What Grabs Ya’ en die shows liepen redelijk tot goed. Na die uitzending was plots alles uitverkocht in Nederland.’
In Nederand en Belgie gaat Triggerfinger als een speer. Per album worden meer exemplaren verkocht. Waar ligt het plafond voor de band en wat is de uiteindelijke ambitie?
Mario: ‘We hebben met Nederland en België een hele sterke basis om verder te groeien en we willen dus ook een plaat maken waarmee we die groei kunnen realiseren. Als er een aantal andere Europese landen ook nog gaan volgen dan zitten we wel in een hele luxe positie.’
Paul: ‘Kijk eens naar de aanstaande tour met Within Temptation in Nederland. Die verkopen 4 miljoen albums en is een geweldig groot export product. De mogelijkheid om met ze op tour te gaan in al die landen voor duizenden muziekliefhebbers is een buitenkansje. Die zouden we anders nooit bereiken en al vinden elke show maar een paar honderd mensen ons goed, dan hebben we die zieltjes alweer gewonnen.’
De muziek van Triggerfinger is doorspekt met vele stijlen zoals blues, rock, soul en nog veel meer. Daardoor rijst uiteraard de vraag waardoor de heren zelf zijn beïnvloed?
Mario: ‘Ruben komt uit het rockabilly en psychobilly gebeuren. Ook skate & hardcore zit in zijn roots. Acts als The Cramps en Poison Ivy zijn de reden dat hij gitaar is gaan spelen. Ikzelf luisterde altijd naar thrash en death metal. Ik heb onlangs ook voor Dynamo voor het Nederlands Kampioenschap Airdrummen een filmpje (youtube link) van Slayer’s South of Heaven opgenomen. Dat was erg grappig om te doen’
Paul: ‘Ik ben toch meer het product van mijn eigen tijd. De seventies zitten door heel mijn lichaam. Van Blues tot de gebruikelijk namen als Led Zeppelin, Black Sabbath, Deep Purple, maar ook acts als King Crimson en Weather Repport. Het mooie is dat al die invloeden nu in Triggerfinger weer bijeen komen. We zijn liefhebbers en als iets goed is, dan is iets goed’
Sinds het debuut heeft de band veel getourd en uiteraard veel meegemaakt waarover men een boek zou kunnen schrijven. We vragen Paul daarom wat zijn meest bijzondere moment was van de afgelopen periode:
Paul: ‘High Voltage en Sziget van zojuist waren wel hoogtepunten, maar Zuid-Afrika en het spelen in een township was wel de meest intense ervaring. Er is een uitwisselingsprogramma van acts tussen Pukkelpop en Oppikoppifestival in Zuid-Afrika. Wij mochten daar gaan spelen, maar daar viel ons wel iets op. We zaten in hartje Zuid-Afrika, maar er waren alleen blanken in het publiek. Dat vonden we wel heel vreemd. Toen het onderwerp door ons werd aangeraakt in het bijzijn van enkele hooggeplaatsten, viel dat niet in goede aarde. Er zat zelfs iets van een racistische ondertoon in bij die lieden en wij dachten 'wat is dat nu hier?'. We vroegen ons ook af waarom we niet de townships in mochten, want dat werd ons nadrukkelijk afgeraden om dat dat te gevaarlijk zou zijn.
We hebben toen besloten om het risico te nemen en in samenwerking met een locale leraar (pastor) om in een township te gaan spelen. We dachten al heel wat meegemaakt te hebben, maar dit was toch wel hevig. Zoveel armoede, maar ook veel agressie. Vooral bij de jongeren. Nadat we begonnen te spelen en ook het publiek betrokken in de muziek zag je wel iedereen ontdooien. Ik ben er trots op dat we daar gespeeld hebben. En zo zie je maar weer dat muziek overal verbroedert.’