Interviews

Interview Yuko

Toegevoegd op vrijdag 30 september 2011, 09:18
Laatste update vrijdag 30 september 2011, 10:57
Geschreven door Bjorn

Nadat Yuko heeft opgetreden in zaal De Zwerver in Leffingeleuren mogen we Kristof -zanger en songschrijver van de band- interviewen. Het wordt een leuk en gezellig gesprek over het concert, hokjesdenken en filmmuziek.

Het was echt een heel tof optreden. Ik keek er al superlang naar uit om hier op te treden. Ik heb mij ongelooflijk geamuseerd ondanks het feit dat er wel wat gepraat werd tijdens het concert. Ik heb heel wat mensen zien luisteren en kijken maar je weet als je op een festival speelt dat de mensen niet enkel voor jou komen! De keren dat ik keek in het publiek zag ik enkele mensen meebewegen met hun mond bij onze liedjes die al op de radio te horen waren. En sowieso Leffingeleuren, dat is echt één van de fijnste festivals die ik ooit al bezocht heb. De sfeer op dit festival is zoveel vrijer en spontaner dan anders. Ook die West-Vlaamse mentaliteit spreekt me erg aan op Leffinge.

In het verleden heb ik hier J. Tillman (drummer Fleet Foxes) aan het werk gezien en ondanks het goeie concert werd er toen enorm veel gepraat gedurende het optreden. Jullie ervaren dit ook zei je zojuist; kan het probleem dan liggen bij het genre dat Yuko speelt? Stoort het gepraat dan niet teveel?

Ik speel al vanaf mijn 12 jaar in groepen en met Yuko spelen we ondertussen al 5 jaar en ik weet ook wel dat dit gewoon zo is. Ik trek mij dat niet meer aan. Ik heb mij nu super geamuseerd en als de mensen nu allemaal zouden luisteren en stil zijn dan zou ik mij ook niet kunnen smijten tijdens het optreden. Ik ben het gewoon geworden en voor mij maakt het dus niet zoveel uit. De vonk sloeg over en dat is het belangrijkste.

Jullie 2e plaat kwam pas drie jaar na de debuutplaat. Nemen jullie ook zoveel tijd om de 3e plaat op te nemen?

Als het aan mij lag misschien wel maar ons label wil dat we sneller met nieuw materiaal komen zodat we ‘in the picture’ blijven. Elk jaar zijn er nieuwe bands die de hype zijn van het moment en volgend jaar is dat weer een andere band. Dus als je in the picture wil blijven moet je om de twee jaar een plaat uitbrengen, veel radio en pers doen, een gans jaar toeren en dan misschien een half jaar niets van je laten horen om dan direct terug met een plaat te komen. Dat is het ideale scenario maar ik heb echt geen zin om dat te forceren. Ik zal niet beginnen platen opnemen waarvan ik niet tevreden ben. Maar ik heb nu afgesproken met de band om vroeger te beginnen experimenteren en proberen om stukjes op te nemen.

Zal de 3e plaat van Yuko even dansbaar -naar jullie normen- worden als de 2e plaat As If We Were Dancing?

We hebben al 3-4 nummers maar we weten nog niet goed of die er op zullen staan. Ik heb gevoel dat die nummers bij de tweede plaat konden horen. Het kan zijn dat we eerst nog een EP uitbrengen met een aantal nummers om zo het hoofdstuk As If We Were Dancing af te sluiten.

De bezetting van Yuko wijzigt af en toe eens. Is het nu een constante?

Wel voor mij is de constante in Yuko Karen, de drumster. Yuko is in grote lijnen Karen en mij maar Tom en Rolf (andere muzikanten) zijn even belangrijk hoor. Ik vind het ook niet erg om af en toe iemand nieuw bij te halen. Dat kan verfrissend en inspirerend werken!

Met jullie debuutplaat hebben mensen Yuko in het hokje van postrock gestopt. Vind je dat terecht, want met de 2e plaat vind ik persoonlijk dat het meer naar poprock vs lichte postrock neigt. Wat vinden jullie daarvan van het hokjesdenken?

Het is moeilijk om te zeggen welk soort muziek we nu effectief spelen. Ik had zelf niet door dat we postrock aan het maken waren. Dat klinkt een beetje vreemd maar ik luisterde wel vaak naar postrock in die tijd. Ik was vooral bezig met instrumentale muziek aan het maken en je zit heel snel in die richting van postrock omdat je echt een sfeer probeert te scheppen. Het is nooit echt mijn bedoeling om postrock te maken à la Mogwai of Mono.

Maar dat hokjesdenken, dat is heel typisch hé. Want mensen hebben nood om dingen te kunnen benoemen. Als je iets niet kan benoemen dan is er chaos. Bands benoemen dat moet nu eenmaal gebeuren. Ik vind dat niet erg, dat is gewoon zo.

Yuko wordt dan vergeleken met meer bekendere groepen als The Bony King Of Nowhere en Amatorski. Vind je dan dat Yuko past in dat rijtje?

Neen, helemaal niet. We worden wel gedraaid in dezelfde radioprogramma’s (zie Duyster op Stubru). Maar ik zou echt zelf niet kunnen zeggen welke muziek we maken. Er zit natuurlijk pop en rock in maar je kan niet zeggen dat we op zich popmuziek of rockmuziek maken. Amatorski kan je ook niet echt benoemen en The Bony King is meer singer-songwriter, dat is meer concreet.
Ik vind het op zich wel geestig, want we hebben echt al enorm veel benamingen gekregen voor het genre dat wij maken.

Iedere keer iets verschillends dus?

Ja het gaat van folktronica tot postrock tot… ik weet het op de duur niet meer... Mensen vinden bijna namen uit wat ik wel grappig vind. Het wordt een uitdaging om een plaat te maken waarbij mensen het genre niet kunnen benoemen.

Van Folktronica heb ik nog nooit gehoord.

Dat is folk gemixt met elektronica. Als er ergens een folkinvloed is krijgen we die stempel.

Weet je, ik ben ondertussen 30 jaar geworden en ik heb al een heleboel bagage meegekregen, want in al die jaren heb ik al veel muziek gehoord. Pikken is een vies woord maar uiteindelijk leen je dingen die je bijgebleven zijn en dat kan van heel bekende groepen zijn tot een obscuur b-kantje.

Je hebt dan misschien onbewust die poppy sound in de 2e plaat verweven. Of is het ook meer gegroeid doordat je minder naar postrock luisterde?

Voor deze plaat heb ik heel veel geluisterd naar veel verschillende dingen…dat varieert van periode tot periode.
Begin de jaren ’80 had je veel Duitse muziek zoals ‘Rheingold’ een beetje à la Kraftwerk. Je had er een heleboel artiesten die superfijne muziek maakten. Hun muziek werd ook vaak gebruikt voor reclame in die periode. Er bestaat zo’n heel toffe vinylplaat met allemaal reclametunes. Het zijn allemaal nummers die echt geniaal zijn. Die songs zijn heel basic, met van die vroege synths, niet van die platte eighties muziek dus. Dat heeft mij wel heel fel beïnvloed in combinatie met bluesy roots muziek en oude country. Amerikaanse southern folk zoals in West-Virginia en Alabama . De combinatie van die twee heel verschillende stijlen heeft de plaat zeker beïnvloed.
En die popinvloeden, tja, dat is zoeken naar een evenwicht; hoe komt een idee het beste tot zijn recht; hoe kun je mensen bereiken en tegelijk je eigen ding doen. Sommige nummers hebben daardoor een popstructuur gekregen, nog meer songs op de plaat ook niet.

Het klink alleszins meer catchy, zoals de eerste single Dolly Parton. Ook jullie laatste single wordt opgepikt door de radio, zoals Radio 1.

Ja, Radio 1 is prima hoor.

Vinden jullie het jammer dat Yuko en soortgelijke muziek niet overdag gedraaid wordt op Studio Brussel?

Ik vind dat wel jammer want ik dacht dat ‘Dolly Parton’ gerust overdag op stubru gedraaid kon worden. Dolly Parton hebben is best wel toegankelijk en conventioneel van structuur, dat paste nu eenmaal het beste.  

Nu, gelukkig zijn er ’s avonds programma’s die ons wel draaien.

Wel jammer dat het dan waarschijnlijk na 22 uur is?

Oh, ik zit dan vaak in de auto dus dat valt wel mee.

Je luistert dan ook naar jezelf dan?

Keigrappig dat je dat zegt want gisterenavond hebben we ook moeten spelen en ik kreeg ’s avonds nog een bericht van onze drumster waarin stond dat Yuko op de radio te horen was. Het was rond 1u ’s nachts en ik zette de radio aan en letterlijk 20 seconden waren we te horen en het was gedaan. Dat was echt hilarisch. We worden dus heel vaak ’s nachts gedraaid. Maar ik vind dat allemaal niet erg hoor. Ik zal alleen nooit rijk worden (lachje)!

Het is wel jammer want veel mensen kennen jullie muziek niet als Yuko enkel ‘s nachts op de radio te horen is?

Dat is waar maar ik heb wel het gevoel dat de juiste mensen wel weten welke muziek we maken. Dat zijn ook de mensen waarvoor ik muziek wil maken. Ik heb ook niet de ambitie om iedereen te overtuigen. Radio kan helpen maar is geen doel op zich.

Iets anders nu. Jullie hebben nu op Leffingeleuren gespeeld. Eén van de grotere festivals durf ik zeggen. Hoe komt het dat Yuko niet altijd op een groter festival mag spelen met jullie muziek?

We hebben wel al eens op Pukkelpop gespeeld met onze eerste plaat. Deze zomer mochten we ook op Pukkelpop spelen maar de storm heeft er anders over beslist.

Zouden jullie liever op grotere festivals willen spelen?

Graag, maar we halen onze neus niet op voor kleinere shows. Morgen spelen we op een gezellig, nog onbekend festival in Kaprijke. Je kan daar ook enorm goeie dingen ontdekken. Dat is echt supertof want je wordt dan bijvoorbeeld met een tractor opgehaald om naar het podium te gaan.

De affiche anno 2011 van Leffingeleuren heeft minder publiektrekkers dan vorige jaren maar in de breedte staan er een aantal goede bands om te ontdekken.

Ik vind dat echt interessant en hoop dat ze dit kunnen volhouden op deze manier. Leffingeleuren zie ik als het kleinere broertje van Pukkelpop als het gaat om dingen ontdekken.

Laten we het ook even hebben over filmmuziek. Je hebt voor de Vlaamse film De laatste zomer de soundtrack gemaakt. Heb je daar nog plannen voor in de toekomst?

Ja, tof dat je die vraag stelt. Ik ben voor dezelfde regisseur van De laatste zomer, die trouwens een vriend van mij is, bezig met een scenario waaraan hij al drie jaar bezig is. Dat wordt een ongelooflijke film. Ik ben superblij want hij heeft mij gevraagd om de sfeer en het geluid te verzorgen bij de scènes van de film.

Tenslotte willen we nog vragen waar je het idee haalt om met een koffiemolen muziek te maken?

De inspiratie van de koffiemolen… Goh, dat is eigenlijk gewoon omdat ik altijd bezig ben met denken in klanken want ik weet niets van noten en akkoorden. Voor mij is alles klanken en die geluiden van de koffiemolen hebben een bepaalde noot en ik hoor wel dat die geluiden passen bij onze muziek.

Bedankt voor het interview en nog veel succes.

Bedankt voor de gezellige babbel.

 

Hieronder kan je de officiële video's van 'Dolly Parton' en "When You Go Blind', respectievelijk de eerste twee singles van het album As if We Were Dancing bekijken.

 

Voor wie het ganse album wil downloaden kan hier terecht.

 

Nieuws submit

Heb jij zelf een nieuwtje of gerucht gevonden en wil je dit delen met ons? Klik dan hier, kies voor nieuws submit en stuur het naar onze redactie.

Reacties

Volg Rockblog!