Je zou bijna gaan geloven dat Mark Lanegan en Eindhoven iets met elkaar hebben. Eindhoven, de lichtstad nota bene. Mark Lanegan heeft doorgaans een broertje dood aan licht. Op het podium staat de boomlange charismatische zanger met de schuurpapieren stem immers altijd in de schaduw dan wel een schamel rood spotlicht en ook zijn muziek is bepaald niet ‘lichtjes’ te noemen.

Derde keer Lanegan in twee jaar tijd

Toch staat Mark Lanegan voor de derde keer binnen een kleine 2 jaar op de planken van de Effenaar. Eerst solo en akoestisch, daarna samen met Isobel Campbell en dan nu vanavond met zijn eigen band. Wat in ieder geval wel met enige zekerheid valt te zeggen, is dat Eindhoven wel iets met Mark Lanegan heeft, want ook vanavond is de Effenaar weer ruimschoots van te voren uitverkocht.

Even na kwart over acht wordt afgetrapt door het voorprogramma Creature With The Atom Brain. Deze Belgische band rond ex-Millionaire toetsenist Aldo Struyf doet hun stinkende best om de langzaam vollopende zaal te boeien met hun alternatieve rock. De licht psychedelische gitaarlijnen liggen goed in het gehoor maar hebben toch moeite om het publiek in eerste instantie te bereiken. De sfeer komt er gelukkig beter in naarmate het concert vordert. Na een half uur is het echter alweer gedaan en kunnen we ons opmaken voor de hoofdact van vanavond.

Moeizame start

De Mark Lanegan Band trapt allerminst vlekkeloos af, het geluid bij het eerste nummer is namelijk bar slecht. Gedurende het tweede nummer, oudje ‘Sleep with me’, wordt dit euvel echter snel verholpen en zodra als derde het prijsnummer ‘Hit the City’ van het album ‘Bubblegum’ uit 2004 uit de boxen knalt, zit het met het geluid wel goed. Wie bij een concert van Mark Lanegan een spetterende rockshow verwacht, komt bedrogen uit; een spectaculaire lichtshow is er niet en de muzikanten spelen redelijk stoïcijns doch strak hun partijen.

En Lanegan? Lanegan is Lanegan, hij klampt zich vast aan zijn microfoonstandaard en zingt zijn teksten vol overgave. Een vrolijke noot hoef je niet van hem te verwachten. Lanegan is somberaar van beroep en met teksten als ‘If tears we’re liquor, I would have drunk myself sick’ zit je eerlijk gezegd ook niet bepaald te wachten op grappen en grollen tussen de nummers door.

Blues Funeral

De setlist vanavond bestaat voornamelijk uit nummers van zijn meer dan uitstekende laatste album ‘Blues Funeral’. Hoogtepunten zijn er genoeg; ‘The Gravedigger’s Song’, ‘Bleeding Muddy Water’, ‘Grey Goes Black’, allen van zijn laatste album, krijgen een gedreven uitvoering. Na een dik uur verdwijnt het gezelschap voor eerst het podium om daarna nog terug te komen voor een welverdiende toegift. Na anderhalf uur is de koek dan toch echt op en wordt afgesloten met een dampende uitvoering van ‘Methamphetamine Blues’. Lanegan slentert voor de laatste keer vanavond richting coulissen en wij keren voldaan huiswaarts. 

Jeroen Voncken

Check ook de foto's die we maakten tijdens deze show in de Effenaar.