Pain of Salvation is weer eens in het land, de laatste maal was november vorig jaar en speelde de band in het voorprogramma van Opeth voor een uitverkocht 013. Vandaag mogen de Zweden hun kunsten vertonen voor een goed gevulde, maar net niet uitverkochte Bosuil te Weert. De grote vraag vooraf is hoe de band het verlies van Johan Hallgren heeft opgevangen. Live was de met dreadlocks getooide gitarist een enorme blikvanger die tevens het overgrote deel van de gitaarsolo’s en de backing vocals voor zijn rekening nam.

Maar voordat we hierover kunnen oordelen, gaat de eer aan Cryptex om de aftrap vanavond te verrichten. Deze nog relatief onbekende band uit Hannover speelt met de bravoure van een hoofdact. Hun mix van progressieve metal en Beatleske melodieën ligt goed in het gehoor en zanger Simon Moskon beschikt over een aangename stem met een lekker ruw randje. Veelvuldig zoekt de band contact met het publiek wat hun geen windeieren legt, want voor een voorprogramma krijgt de band opmerkelijk veel respons.

Als er tijdens het nummer ‘Dance of the Strange Folk’ ook nog een stukje ‘Whole Lotta Love’ van Led Zeppelin voorbij komt, kan de band bij het Weertse publiek niet meer stuk. De drie muzikanten maken er een onderhoudende show van en toveren tijdens hun optreden diverse, voor een rockshow niet alledaagse instrumenten te voorschijn. Zo zien en horen we o.a. een digderidoo, een xylofoon en een mondharmonica voorbij komen. Al met al een geslaagde kennismaking met een band waar we nog veel meer van gaan horen.

Na een ombouwpauze van ongeveer een half uur schalt de Road Salt Theme door de speakers en verschijnt Pain of Salvation ten tonele. Er wordt afgetrapt met een overtuigende uitvoering van ‘Softly She Cries’. Als dan vervolgens het machtige ‘Ashes’ van ‘The Perfect Element, part I’ voorbij komt, kunnen alle aanwezigen met een gerust hart concluderen dat het met de vervanging van Johan Hallgren wel goed zit. Vervanger Ragnar Zolberg neemt zijn taken meer dan uitstekend waar en beschikt zo waar over een nog betere strot dan zijn voorganger.

Voor de setlist wordt vooral uit de laatste twee albums Road Salt One en Two geput. De nummers van deze laatste twee albums, waarop Pain of Salvation teruggrijpt op de jaren ’70 hardrock en progrock, gaan wonderwel goed samen met het oudere werk. Hoogtepunten zijn er vanavond meer dan genoeg en de band weet de spanning het gehele concert vast te houden. Zo wordt het publiek o.a. getrakteerd op prachtige vertolkingen van ‘1979’, ‘Iter Impius’ en het vuig rockende ‘Linoleum’.

Bandleider Daniel Gildenlöw is uitstekend bij stem en heeft het gezien de vele praatjes voortreffelijk naar zijn zin op de planken van de Bosuil. Na een klein anderhalf uur is de progrock hoogmis ten einde en wordt de reguliere set afgesloten met ‘No Way’ van Road Salt One. De band komt vervolgens onder luid applaus nog een keer terug voor een welverdiende toegift van twee nummers; te weten het freaky ‘The Psychics of Gridlock’ en de schitterende ballade ‘Sisters’. Na dit voortreffelijke slotakkoord houdt de band het voor gezien en kan iedereen terugkijken op een geslaagd avondje Bosuil.