Om het publiek op te warmen is gekozen voor Soul Sister Dance Revolution als support. Dit Haagse gezelschap en tevens 3FM Serious Talent kent duidelijke invloeden van Kasabian. Dit is dan ook duidelijk terug te horen in de single 'Hold The Line'. Aan enthousiasme ontbreekt het de jonge kerels niet en de reactie vanuit het publiek is dan ook positief.

Dan is het de beurt aan Di-rect. Opener 'Shadow Of the Night' bouwt langzaam op tot een climax met Marcel op een bass drum. Het meer psychedelische album geeft vanavond ruimte voor veel solo's en intermezzo's. Nummers worden vol bezieling gespeeld en vaak flink uitgerekt. Drummer Jamie Westland slaat zich vakkundig door de nummers heen en ook Spike lijkt er als vanouds veel zin in te hebben. Het zijn allemaal ingrediënten voor een geslaagde avond.

En toch wordt het die niet. Hoe graag Di-rect zich wil voordoen als rock-'n-roll en een psychedelische band met gepaste jasjes, dasjes en pasjes; het is te gemaakt. Het gevolg is dat maar barweinig songs je bij de spreekwoordelijke strot grijpen. Hierbij helpt het niet dat het geluid vanaf minuut één erbarmelijk is en dat daardoor de vocalen van Marcel Veenendaal grotendeels verzanden in de zaalmix. Over zijn zangkwaliteiten valt niets op te merken maar wel corresponderen de pasjes niet altijd even goed met de gespeelde muziek en zorgt het voor een vreemd beeld op het podium.

 

Was er dan helemaal niets te genieten vanavond in de Mezz? Toch wel. De meeste nummers worden gekenmerkt door voldoende oe's en aa's voor maximale publieksparticipatie en dat lukt dan ook zeer aardig bij de hits 'This Is Who We Are' en 'Times Are Changing'. Ook 'Young Ones' is een sterke song met een euforisch einde. Toch is dat onvoldoende voor een geslaagde avond. Di-rect mist vanavond de oprechtheid en de emotie en dat is zonde want de kwaliteit van de songs is daar wel naar.