Voorafgaand aan het live optreden in het Amsterdamse Paradiso (review en foto's) krijgt Rockblog 20 schamele minuutjes aan interviewtijd om met de System of a Down frontman Serj Tankian te praten. Dan wordt het een hele uitdaging om de Amerikaan van Armeense afkomst, die op dat moment ter promotie voor zijn derde solo langspeler 'Harikiri' op pad is, over alle gewenste onderwerpen uit te vragen.
De passie van de zanger ligt namelijk niet alleen op muzikaal vlak. Tijdens dit gesprek passeren ook politiek, de Armeense genocide en zijn persoonlijk leven de revu. In de catacomben van de hoofdstedelijke rocktempel blijkt Tankian een vriendelijke en welbespraakte peroonlijkheid. Hij neemt ook nog eens uitgebreid de tijd om op ieder onderwerp diep in te gaan...
iPhone, iPad en apps
Nog voordat er maar één vraag is gesteld valt zijn oog op de, op dat moment net uitgebrachte iPhone 5, die als dictafoon op tafel ligt. "Is that the new one" klinkt het opgewonden. Om vervolgens te vertellen hoe hij op de Apple iPad veel van de muziek op Harikiri is gaan schrijven. Op de vraag of dit soort tools de muziek vandaag de dag verrijken is Tankian duidelijk;
"De iPad heeft fantastische muziek apps. Ik ben hier iedere dag wel eens mee aan het spelen. Eerst dacht ik niet dat ik dat ooit serieus voor het schrijven van muziek zou gaan gebruiken. Het geeft me echter de mogelijkheid en flexibiliteit om altijd en overal waar ik ben te componeren en aan muziek te werken.
Ik kan wel zeggen dat de basis van het album 'Harikiri' grotendeels tot stand is gekomen op de iPad. Uiteindelijk heeft het me zelfs geinspireerd om samen met een software bedrijf mijn eigen app I am Serj te ontwikkelen. Die is momenteel gratis te downloaden in de appstore. Je kunt met mijn muziek je eigen ringtones maken of nummers arrangeren. Erg cool."
Politiek, verkiezingen en genocide
Om te voorkomen dat de beste man met ons om de hoek de Apple Store in Amsterdam wil gaan bezoeken, vragen we hem om antwoord te geven op een aantal stellingen die politiek van aard zijn. Daarbij zijn een aantal antwoorden toch op zijn minst opvallend te noemen. Zo denkt hij dat JFK niet vermoord is door Harvey Lee Oswald en dat de Amerikaanse regering bij de aanslagen van 9/11 op z'n zachts gezegd een dubieuze rol heeft gespeeld. Zeker de nasleep met de oorlog in Irak zit hem dwars. Maar hij schuift echt naar het puntje van zijn stoel zodra het item over ontkenning van, zowel de Joodse als Armeense, genocide ter sprak komt;
"Met het ontkennen van de genocides en de holocaust kun je veel mensen kwetsen. Dat de Iraanse regering de Joodse genocide ontkent is een schande. Zo ook dat de Turkse regering nog altijd de Armeense genocide ontkent.
Mijn grootouders hebben die genocide godzijdank overleefd, maar wel heel bewust meegemaakt. Daarom maakt het me ook zo boos dat de verantwoordelijken niet thuis geven. Het gebrek aan educatie en kennis van moderne historie maakt het dat de regeringen, zoals ook George W. Bush, makkelijk een loopje nemen met de bevolking en dat is kwalijk."
Hij vervolgt: "De onderdrukking van mensen is sowieso een topic waar onze regering (VS) te weinig aandacht aan besteed. Het Witte Huis is niet geintresseerd in het exporteren van democratie of mensenrechten. Ze zijn geinteresseerd in olie en andere fossiele brandstoffen. En dat is heel triest.
Het is te hopen dat bij de aankomende verkiezing Obama wint, want het alternatief is ondenkbaar. Het kiesstelsel in de VS werkt dit in de hand. Hier in Europa en in Nederland wordt onderhandeld om een meerderheid en regering te vormen. Bij ons is het devies 'The winner takes it all' en daardoor zijn er te weinig stromingen en stemmen die kunnen worden gehoord."
(Bovenstaande tweet laat niets aan onduidelijkheid over. Gelukkig voor Serj, heeft Barack Obama inmiddels het jawoord gekregen voor zijn tweede termijn als president van de Verenigde Staten.)
Harikiri, Orca, Fuktronic en Jazz-is-Christ
Tankian blijkt op dit onderwerp bijna niet te stoppen en na een stukje geschiedenisles over Islam, Iran en Afganistan, waarin blijkt hoe goed Tankian op de hoogte is van de wereldpolitiek en geschiedenis, wordt het tijd om het gesprek een wat luchtigere wending te geven en over te stappen op de laatste muzikale release Harikiri, waarbij Tankian de titel graag uitlegt;
"Harikiri was het eerste nummer dat ik schreef voor de plaat. Harikiri is een Japanse vorm van rituele zelfmoord. De titel verwijst naar de onheilspellende gebeurtenissen van begin van 2011 toen bijna een miljoen soorten vogels en vissen stierven, zonder dat daar goede wetenschappelijke uitleg voor was te geven.
Voor mij is dat een voorteken; waarom zouden deze intuïtieve wezens nauw verweven in het weefsel van de natuur massaal 'harikiri' plegen om deze plaats te verlaten? Wat betekent dat voor ons in termen van aantasting van het milieu. Een erg inspirerend maar verontrustend gegeven. De rest van het album is tekstueel een mix van diverse thema's, zowel persoonlijke, politieke en filosofische tot geestelijke, humor en liefde."
Volgens de zanger is ieder album voor hem anders en is Harikiri, na het symphonische Imperfect Harmonies, vooral een meer punk geörienteerde organische rockplaat. De diversiteit van zijn talent wordt onder andere gekenmerkt door de electronische (Fuktronic) en jazzplaat (Jazz-iz Christ) die beiden volgend jaar uitkomen. Het meest enthousiast is Tankian echter over de aanstaande samenwerking met Das Karussell Orchestra uit Oostenrijk.
"Ow ja, 28 oktober ga ik naar Linz om met dat orkest opnames te doen en dat wordt heel speciaal. Met een aantal leden heb ik reeds ervaring opgedaan in het kader van Elect The Dead Symphony, maar het is voor mij een eer om met het voltallige orkest te gaan werken en ORCA op te nemen. Waar 'Elect The Dead Symphony' nog gestoeld was op mijn eigen rocksongs, wordt dit mijn eerste klassieke symphony. I'm so excited! Daarnaast zijn we plannen aan het maken om ORCA met verschillende orkesten te gaan uitvoeren over de diverse continenten".
Midden in zijn verhaal worden we onderbroken, waarbij wordt aangegeven dat onze tijd erop zit. De zanger besluit echter dat er best nog een vraag gesteld kan worden en wijst de dame in kwestie de deur. We besluiten om hem naar zijn tourervaringen te vragen, waarbij we vooral benieuwd zijn wat het meest vreemde of memorabele moment van al die jaren op de weg is.
"Dat moet vast die ene dag zonder vervelende pers zijn. hahaha. Nee zonder gekheid. Na bijna 12-15 jaar touren is het moeilijk om juist dat ene moment aan te wijzen. Ik heb veel meegemaakt maar durf wel te stellen dat tegenwoordig de tours goed zijn georganiseerd waardoor de meeste dagen, zoals vandaag, best wel relaxt zijn."
Op het moment dat de dame van de platenmaatschappij voor de tweede keer binnenloopt, vertelt Serj nog dat het bijzondere avond is. Zijn vrouw, waar hij dit jaar mee getrouwd is, is overgekomen om hem een deel van de tour te vergezellen, waarop hij met een veelzeggende glimlach afscheid neemt...