Jaarlijst 2011: Alex

Toegevoegd op vrijdag 30 december 2011, 16:15

Laatste update vrijdag 30 december 2011, 16:15

Geschreven door Alex

Bron: Rockblog

Jaarlijst 2011: Alex

Ingezonden door Alexieden op vr, 12/30/2011 - 16:15

Net als voorgaande jaren kun je in de decembermaand op Rockblog een kijkje nemen in de lijst van favoriete albums van de Rockbloggers. De echte muziekliefhebber weet dat het hierbij draait om kwaliteit. Je zult bij ons dan ook geen ellenlange waslijst met albums terugzien in onze eindlijst, we sluiten namelijk net voor de jaarwisseling af met onze selectie van onze twintig best beoordeelde albums van 2011.

Alex

Na een korte tussenstop op het gebied van lijstjes, presenteert Alex vandaag zijn tien topalbums van 2011. Hieronder licht hij er drie albums uit.

De Staat - Machinery

Begin dit jaar was het nummer Sweatshop een nummer dat veel in huize Alexieden langs kwam. In de late uurtjes was het Eric Corton die het nummer vaak draaide. De weken versleten en het aanstekelijke nummertje verdween langzaam aan weer mijn hoofd uit. Tot ik op Kink FM het nummer Old Macdonald Don't Have No Farm No More hoorde, wederom van De Staat.

Ik schafte het album aan en draai hem nu nog regelmatig. We kunnen het zeker liefde op het tweede gezicht noemen, want Wait For Evolution kwam niet in de buurt voor een plek in mijn jaarlijst van 2009, maar Machinery schittert toch mooi op de derde plek in mijn jaarlijst van 2011!

Arctic Monkeys - Suck It And See

Met Humbug voldeed Arctic Monkeys niet aan de verwachtingen nadat ze eerder twee ijzersterke platen uitgebracht hadden. Begin juni dit jaar kwam de band met de opvolger van Humbug op de proppen, namelijk Suck It And See.

Met Suck It And See hebben ze bewezen nog steeds aan de top te staan van de hedendaagse indiescene. Ook tijdens het afgelopen festivalseizoen lieten ze van zich horen door overal weer sets neer te zetten die als vanouds knallen.

Miles Kane - Colour Of The Trap

Miles Kane - The Colour of the Trap

Hurricane Festival 2011- dag 3 - 12.25 uur: de regen komt met bakken uit de hemel, een optreden op het openluchtpodium lijkt onbegonnen werk. Het optreden van Miles Kane wordt dan ook geannuleerd. Maar Miles heeft eigenlijk wel zin om even op te treden, hij is er immers nu toch! Onversterkt, enkel bijgestaan door zijn gitaar, speelt hij voor een handjevol mensen enkele nummers in een televisietoren. Ik sta bijna vooraan en ben verkocht.

Voortaan als ik een nummer van Miles Kane hoor, sluit ik mijn ogen en sta ik weer lekker in de prut van dat Duitse festival. En oh ja, het album is net zo briljant als dat optreden.